ไปทำความรู้จัก DLNA เทคโนโลยีไร้สายที่ช่วยให้อุปกรณ์ต่างชนิดกัน ข้ามค่ายกัน สามารถส่งข้อมูลมัลติมีเดีย สุดฉาวที่เกี่ยวข้องกับกรณีภาพโป๊กลางที่ประชุมรัฐสภาไทย กับปัญหาการการแชร์ข้อมูลโดยไม่ระวังจะมีผลเสีย...

และแล้ว กรณีปัญหา "ภาพโป๊" โผล่กลางจอภาพของที่ประชุมรัฐสภาไทยก็ได้คำตอบว่า เกิดจากการส่งข้อมูลแบบไร้สายจากอุปกรณ์พกพาอย่างมือถือหรือแท็บเล็ต เข้ามายังจอภาพของสภาฯ โดยตรง ไม่ได้เกิดจากการสลับสัญญาณผิดของเจ้าหน้าที่ห้องควบคุมตามที่คาดกันไว้ในตอนแรก

ผมคงไม่ลงรายละเอียดของปัญหาที่เกิดขึ้นเรื่องภาพโป๊นะครับ ข่าวต่างๆ ตามสื่อทั่วไปเขียนกันไปเยอะแล้ว แต่ในที่นี้จะขออธิบายหลักการทำงานของมัน และข้อดี-ข้อเสีย รวมถึงประเด็นที่น่าจับตาของเทคโนโลยีตัวนี้

สำหรับผู้อ่านที่สนใจ "ขั้นตอน" ของภาพโป๊ว่าไปโผล่ในสภาฯ ได้อย่างไร สามารถอ่านได้จาก http://www.blognone.com/node/31880 หรือจะดูคลิปที่ทีมงานรายการ "แบไต๋ไฮเทค" ไปถ่ายทำไว้ ซึ่งละเอียดดีมากอยู่แล้วครับ

ในยุคปัจจุบันที่อุปกรณ์สารพัดชนิดกลายเป็น "สมาร์ท" หรืออุปกรณ์แสนฉลาดกันไปหมด ไม่ว่าจะเป็นสมาร์ทโฟนหรือสมาร์ททีวีก็ตามที สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตามมาอย่างรวดเร็วคือเทคโนโลยีที่จะช่วยให้อุปกรณ์ตระ กูลสมาร์ทพวกนี้ส่งข้อมูลข้ามกันได้

ตัวอย่างเช่น

นั่งดูหนังบนคอมพิวเตอร์ แต่ดูไปได้ครึ่งเรื่องต้องออกจากบ้าน ก็เพียงแค่สั่งย้ายหนังให้ไปเล่นต่อบนมือถือหรือแท็บเล็ต แล้วเราก็นั่งดูต่อบนรถเมล์-แท็กซี่ได้ทันที

ถ่ายภาพหรือคลิปวิดีโอจากสมาร์ทโฟน แล้วนำมาแชร์ให้เพื่อนๆ ดูผ่านทีวีจอใหญ่ๆ (จะได้ไม่ต้องแย่งกันมุงจอภาพเล็กๆ)

การส่งข้อมูลข้ามกันระหว่างอุปกรณ์พวกนี้ เดิมทีเราใช้ระบบมีสาย ซึ่งไม่สะดวกเวลาเชื่อมต่อ ภายหลังจึงพัฒนามาเป็นระบบไร้สายให้สะดวกขึ้น ระบบไร้สายที่ว่านี้สามารถใช้คลื่นอินฟราเรดแบบรีโมตทีวีก็ได้ (แต่ไม่สะดวกเพราะต้องเล็งแนวแสงให้ตรงกัน) หรืออาจใช้คลื่นวิทยุผ่านเครือข่าย Wi-Fi ที่ใช้กันแพร่หลายในบ้านและสำนักงานก็ได้

เทคโนโลยีการส่งข้อมูลผ่าน Wi-Fi ไปยังอุปกรณ์ตระกูลสมาร์ทนี้มีชื่อมาตรฐานในวงการอุตสาหกรรมว่า DLNA ครับ ย่อมาจาก Digital Living Network Alliance ซึ่งเป็นชื่อกลุ่มของบริษัทด้านไอทีที่มาร่วมกันสร้างมาตรฐานนี้ (บางบริษัทจะใช้ชื่อทางการค้าที่ต่างกันออกไป เช่น ซัมซุงจะเรียกมันว่า AllShare แทน แต่กระบวนการทำงานเหมือนกัน)

DLNA จะช่วยให้อุปกรณ์ต่างชนิดกัน ข้ามค่ายกัน สามารถส่งข้อมูลมัลติมีเดีย ภาพ วิดีโอ เสียง เกม ข้ามกันไปมาได้ โดยไม่จำกัดว่าต้องเป็นอุปกรณ์ยี่ห้อเดียวกันเท่านั้น (ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดคือกรณีของสภาฯ นี่เอง เพราะทีวียี่ห้อแอลจี แต่อุปกรณ์ฝั่งเครื่องส่งน่าจะเป็นมือถือซัมซุง) ช่วยให้ลูกค้าไม่จำเป็นต้องถูกบังคับให้ซื้อสินค้าจากบริษัทใดบริษัทหนึ่ง เพียงอย่างเดียว ซื้อข้ามกันแต่นำมาใช้ร่วมกันได้ ซึ่งเป็นเรื่องดีต่อผู้บริโภค

แต่เมื่อ DLNA ทำให้การแชร์ข้อมูลไปยังอุปกรณ์หลายๆ เครื่องทำได้ง่ายขึ้นมาก ก็มีข้อเสียในมุมกลับกันคือข้อมูลบางอย่างที่ไม่อยากแชร์ อาจจะถูกแชร์ออกไปโดยไม่ตั้งใจด้วย ซึ่งกรณีของรัฐสภาไทยก็เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดที่แสดงให้เห็นว่า การแชร์ข้อมูลโดยไม่ระวังจะมีผลเสียแบบนี้เอง

ตามหลักแล้ว อุปกรณ์ที่รองรับ DLNA สามารถ "ปิด" ไม่รับการแชร์ข้อมูลจากเครื่องอื่นได้ หรือจะตั้งค่าว่าถ้าจะแสดงภาพขึ้นจอ ต้องมีคนไปกดรับที่จอภาพก่อนเท่านั้น (ซึ่งกรณีของสภาฯ ไม่ต้องกดรับ ขึ้นจอได้เลย) เพียงแต่ผู้บริโภคส่วนใหญ่ที่ซื้ออุปกรณ์พวกนี้ไปมักไม่รู้ และไม่ได้เปลี่ยนแปลงค่าใดๆ ที่ตั้งมาจากโรงงานตั้งแต่แรก

สุดท้าย ผมอยากจะชี้ให้คุณผู้อ่านเห็นทิศทางของเทคโนโลยีว่า อุปกรณ์ไฮเทครุ่นใหม่ๆ จะเริ่มหลอมรวมเข้ากันมากขึ้น ทำงานประสานกัน ไม่แยกเป็นเอกเทศแบบเดิม ซึ่งแม้จะมีความสะดวกสบายเพิ่มขึ้น แต่ก็ต้องแลกมาด้วยข้อมูลส่วนตัวหลายๆ อย่างของเราก็จะกระจายตัวไปยังอุปกรณ์เหล่านี้ได้มากขึ้นตามมา ซึ่งไม่มีวิธีแก้อื่นนอกจากเราต้องเป็นฝ่ายระมัดระวังเองว่า เปิดตัวเลือกใดๆ ที่จะให้คนภายนอกมาล้วงความลับของเราไปได้หรือไม่ครับ

มาร์ค Blognone