แนวคิดซึ่งเสนอว่า ในขณะที่เอกภพกำลังขยายตัวออกไปและทำให้กาแล็กซี่ต่าง ๆ เคลื่อนที่ห่างจากกันไปเรื่อย ๆ นี้ ก็จะมีการสร้างกาแล็กซี่ใหม่ ๆ อย่างต่อเนื่องเพื่อเติมเต็มที่ว่างที่เกิดขึ้น ซึ่งจะทำให้ลักษณะของเอกภพสอดคล้องกับหลักจักรวาลแบบสมบูรณ์ (perfect cosmological principle) ที่ว่า เอกภพจะดูเหมือนกันทุกหนทุกแห่งไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนในเอกภพและไม่ว่าในเวลาใด ๆ

แนวคิดนี้บางครั้งถือว่าเป็นเพียง สมมติฐานสถานะคงตัว (steady state hypothesis)

และได้รับการเสนอโดย เฮอร์มันน์ บอนดี, โทมัส โกลด์ และเฟร็ด ฮอยล์ ในราวทศวรรษที่ 1940 แต่ในปัจจุบันถือว่าเป็นแนวความคิดที่แพ้ทฤษฎีบิ๊กแบง เนื่องจากไม่สอดคล้องกับผลการสังเกตการณ์